دیشب فقط ۳ ساعت خوابیدم.
فکر می‌کنی چه چیزی باعث شده ساعت ۵ صبح بیدار بشوم. تمرینات یوگا و مراقبه‌ام را انجام بدهم. دخترک را راهی مدرسه کنم. اما بعدش دوباره نروم توی تخت‌خواب؟

بروم جلوی آیینه، رژلب قرمزم را بزنم.
بروم بنشینم پشت میز کارم و پادکست شماره سه را ضبط کنم. درباره‌ی ذهن‌آگاهی بگویم و تمرین جدید ارائه بدهم.
یک فنجان قهوه بنوشم. و بعد بروم پیاده‌روی. عکسی از مسیر پیاده‌روی‌ام استوری کنم، و به «من‌هایی» که استوری‌ها را می‌بینند بگویم: «در۲۴ ساعت گذشته فقط ۳ ساعت خوابیده‌ام.»

فکر می‌کنی دیوانه شده‌ام؟
این «من» هستم. خودِ واقعی‌ام. و دیوانگی را دوست دارم. توی این لحظه آن‌قدر راضی و سرشارم که می‌توانم بمیرم. به‌هنگام بمیرم.
اگر بدانی چه حالِ خوشی دارم و چقدر دلم می‌خواهد تو هم مثل من بتوانی این سرخوشیِ هوشیارانه را تجربه کنی.

فاطمه توازنی

#یادداشت_روز
#یادداشت‌های_یک_یوگی

۱۴۰۳/۰۲/۰۱